حکم اولیه رویا حشمتی مجموعا 13 سال و 9 ماه حبس بود که در تجدیدنظر نقض و به جزای نقدی و شلاق تبدیل شد/ او 2 روز هم بیشتر از حکمش حبس تحمل کرد.

مازیار طاطائی، وکیل دادگستری: خانم رویا حشمتی به واسطه انتشار یک تصویر بدون حجاب از او در شبکه‌های اجتماعی، یک اردیبهشت با حضور شبانه ضابطان در منزلش، بازداشت و تلفن همراه و لپ تاپش هم توقیف شد. او 11 روز را در بازداشت گذراند. عنوان اتهامی او در ابتدا «حضور در معابر بدون حجاب شرعی» بود اما در نهایت، دادسرای ناحیه 38 ارشاد پرونده او را با عناوین اتهامی جداگانه و 2 کیفرخواست مجزا، به مجتمع قضائی ارشاد و دادگاه انقلاب ارجاع داد.

عنوان اتهامی خانم حشمتی در شعبه 26 دادگاه انقلاب، تبلیغ علیه نظام بود. در شعبه 1091 مجتمع قضائی ارشاد هم 4 عنوان اتهامی شامل «حضور در معابر بدون حجاب شرعی، جریحه‌دار کردن عفت عمومی، تولید محتوای مبتذل و تشویق مردم به فساد» متوجه خانم حشمتی شد.

ایران اینترنشنال

سخنگوی کالج ابرلین در آمریکا به ایران‌اینترنشنال گفت این دانشگاه تدریس محمدجعفر محلاتی، سفیر پیشین ایران در سازمان ملل را با فرستادنش به مرخصی نامحدود متوقف کرد. طبق اسناد قرار گرفته در اختیار ایران‌اینترنشنال، محلاتی به مجبور کردن یک دانشجو به سکس برای نمره نیز متهم شده است.

توقف تدریس محلاتی در کالج ابرلین در حالی صورت می‌گیرد که ایرانیان در اعتراض به نقش او در سرپوش گذاشتن بر نقض حقوق بشر و سخنان یهودی‌ستیزانه‌ کارزاری راه انداخته بودند.

بر اساس اسناد دادگاهی که «اتحاد علیه ماله‌کشان/حامیان رژیم اسلامی ایران» در اختیار ایران‌اینترنشنال گذاشته، محمدجعفر محلاتی متهم است در زمان تدریس در دانشگاه کلمبیا در دهه ۹۰ میلادی، یک دانشجو را مجبور کرده در ازای ارفاق نمره با او رابطه جنسی داشته باشد.

آندریا سیماکیس، سخنگوی کالج ابرلین به ایران‌اینترنشنال گفت که محلاتی از روز هفتم آذر به مرخصی اداری نامحدود فرستاده شده است اما به دلیل توقف تدریس او اشاره نکرد.

هم‌زمان نیویورک پست گزارش داد که کالج ابرلین پس از اطلاع از اتهامات جنسی محلاتی در دهه ۹۰ میلادی در دانشگاه کلمبیا، تدریس او را متوقف کرده است.

بن بیرد، روزنامه‌نگاری که پرونده اتهام جنسی محلاتی را افشا کرده، به ایران‌اینترنشنال گفت محلاتی علاوه بر نقض حقوق بشر و اتهام آموزش مفاهیم یهودی‌ستیزانه، در اواخر دهه ۹۰ میلادی با اتهامات جنسی نیز مواجه شده که دانشگاه کلمبیا با پرداخت مبلغی نامشخص به دانشجوی شاکی، این پرونده را حل‌وفصل کرده است.

به گزارش نیویورک پست، محلاتی که در سال ۱۹۹۷ اتهامات جنسی مطرح شده علیه خود را رد کرده بود، به پیگیری این رسانه درباره این اتهامات پاسخ نداد.

طبق این گزارش، دانشگاه کلمبیا نیز این اتهامات را رد کرده است.

در همین حال شکایتی علیه کالج ابرلین مطرح شده که این مرکز دانشگاهی را متهم می‌کند با اجازه دادن به محلاتی برای طرح اظهاراتش در حمایت از حماس و پشتیبانی از او در نوشتن مطالب ضد اسرائیلی، حقوق مدنی دانشجویان یهودی را نقض کرده است.

یکی دیگر از اتهام‌های محلاتی سرپوش گذاشتن بر اعدام جمعی حدود پنج‌ هزار زندانی سیاسی در تابستان ۶۷ است؛ وقتی که او سفیر جمهوری اسلامی در سازمان ملل بود.

بهمن ماه ۱۴۰۱، جمعی از بستگان قربانیان قتل عام سال ۶۷ در زندان‌های جمهوری اسلامی، همراه جمعی از اعضای جامعه ایرانی-آمریکایی با تاکید بر نقش محمدجعفر محلاتی در لاپوشانی این قتل عام، خواهان اخراج فوری او از کالج ابرلین شدند.

بین مرداد تا آذر ۱۳۶۷، سازمان عفو بین‌الملل ۱۶ اخطار فوری برای ایران صادر کرد و خواستار پایان دادن به قتل‌های غیرقانونی زندانیان سیاسی شد.

در این مدت رسانه‌های آمریکایی از کشتارها خبر دادند، تظاهراتی در مقابل سازمان ملل سازماندهی شد و حتی یک تبعه ایرانی در اعتراض به این کشتارهای دسته‌جمعی، خودش را در برابر دفتر سازمان ملل به آتش کشید.

علی‌رغم پوشش رسانه‌ای این وقایع، محلاتی داشتن اطلاع از این اعدام‌ها را رد می‌کند.

بیش از هفت روز از نزاع منطقه‌ای اسرائیل و حماس می‌گذرد. از زخم‌های بازمان که یادگار جانهای جوان از دست‌رفته در خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» بود، التیام نیافته بودیم که صفحه نمایشگرهای خانگی، محلی و بین‌المللی، تمام قد و رنگی، از بریدن سرهای نوزادان و کودکان، قتل‌های دسته‌جمعی خانوادگی و آوار شدن ساختمان‌های مسکونی بر سر غیرنظامیان خبرهای تصویری بیرون دادند.

اما در هنگامه آتش و خون خاورمیانه، مهسا امینی دیگری را روی تخت درد و ظلم، میان زندگی و مرگ رها کردیم.

«آرمیتا گراوند» نوجوان ۱۶ ساله‌ای است که صبح روز نهم مهر در ایستگاه متروی شهدای تهران در اثر برخورد فیزیکی با «حجاب‌بانان» مترو، بیهوش و به بیمارستان نظامی فجر منتقل شد و از آن زمان تاکنون در محاصره نیروهای امنیتی بستری است.

آرمیتا را بر تختی خوابانده‌اند که نامش «مراقبت‌های ویژه» است اما ویژه‌ترین مراقبتش را مأموران اطلاعاتی پشت در اتاقش بر عهده دارند.

اخبار قطره‌چکانی و هدایت‌شده به بیرون درز می‌کند.

در این فضای امنیتی، گزارش یا تصویر جدیدی از آرمیتا در بیمارستان مخابره نشده است. همچنین با گذشت ۱۲ روز از انتقال او به این بیمارستان نظامی، اطلاعات دقیق و روشنی درباره وضعیت جسمی و شرایط نگهداری این نوجوان وجود ندارد.

ما پزشکان  و کادر درمانی ایرانی داخل و خارج از ایران برآنیم که با راه‌اندازی «کمپین آرمیتا»، لزوم پاسخگویی و شفافیت مقامات حوزه سلامت و پزشکی ایران را درباره وضعیت حیات و ممات احتمالی آرمیتا گراوند گوشزد کنیم. بر این امر واقفیم که وضعیت سلامتی آرمیتا گراوند، از آن‌جهت که جنبه‌ای سیاسی و امنیتی برای جمهوری‌اسلامی دارد و «حجاب‌بانان» آن رژیم زن‌ستیز، بانی وضعیت اسف‌بار کنونی آرمیتا و پرچم‌دار دروغ‌پراکنی و اشاعه تئوری‌های عوام‌فریبانه برای فرار از تبعات این قتل حکومتی بوده‌اند، در هاله‌ای از ابهام و توجیه‌های ایدئولوژی‌محور جمهوری‌اسلامی محو خواهد شد.  از این رو، برای محقق شدن شفاف‌سازی و حصارشکنی امنیتی، اعلام می‌کنیم که کمترین خواسته این گروه در حوزه رسیدگی پزشکی، تخصیص یک تیم درمانی مستقل و نه نظامی برای تسریع روند بهبود، اعمال مراقبت ویژه و به روزرسانی مداوم شرح وضعیت سلامتی آرمیتا گراوند است.

تأکید می‌کنیم که هدف از راه‌اندازی این کمپین، فارغ از هرگونه جهت‌گیری سیاسی، آگاهی‌رسانی عمومی و نیز درخواست از دیگر فعالین حقوق‌بشر، حقوق‌دانان، پزشکان، اهالی رسانه و فرهنگ و دانشگاهیان جهت پیوستن به فریادی انسان‌مدارانه برای لزوم پاسخگویی، به روزرسانی گزارش عمومی و شرح‌حال آرمیتا و شفاف‌سازی از سوی جمهوری اسلامی و حوزه پزشکی و سلامت آن رژیم است.

رادیو فردا

یک منبع در بیمارستان فجر نیروی هوایی تهران در گفتگو با رادیو فردا از حاکم شدن جو امنیتی در اطراف این بیمارستان که یک دختر دانش‌آموز بعد از بیهوش شدن در آن بستری شده است، خبر داد.

همزمان خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، والدین این دختر نوجوان را مقابل دوربین آورد.

این دختر دانش‌آموز به نوشته سایت هه‌نگاو «آرمیتا گراوند» نام دارد و ۱۶ ساله و ساکن تهران است و بر اساس گزارش‌ها، روز ۹ مهر بعد از بیهوش شدن در ایستگاه مترو شهدا به این بیمارستان منتقل و در بخش آی‌سی‌یو بستری شده است.

یک منبع در بیمارستان فجر به رادیو فردا گفت که فضای امنیتی در اطراف این بیمارستان و بویژه بخش آی‌سی‌یو آن حاکم است و مأموران لباس شخصی در بیمارستان حضور دارند.

این منبع به نقل از شاهدان عینی که همراه این دختر دانش آموز به بیمارستان رفته بودند به رادیوفردا گفت که هنگام ورود سه دختر دانش‌آموز به ایستگاه مترو، چند مأمور به آن‌ها که حجاب اجباری نداشتند تذکر دادند و پس از درگیری لفظی، یک مأمور یکی از دختران را هل داد.

به گفته این منبع،‌ دختر دانش آموز که هل داده شده بود، به زمین افتاد و پس از دقایقی با کمک دو دختر دیگر بلند شده و به سمت واگن مترو رفتند.

مقامات جمهوری اسلامی این موضوع را رد کرده و دلیل بیهوش شدن او را «افت فشار» اعلام کرده‌اند، با این حال نه فیلم‌های کامل مترو را پخش کرده‌اند و نه اجازه می‌دهند که خبرنگاران مستقل از این واقعه گزارش تهیه کنند. خبرنگار شرق نیز که برای تهیه گزارشی در این زمینه به بیمارستان فجر رفته بود، برای ساعاتی توسط ماموران امنیتی بازداشت شد.

در این میان، خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) روز سه‌شنبه مصاحبه‌ای با پدر و مادر این دختر منتشر کرد که در آن نام این دانش‌آموز ۱۶ ساله نام آورده نشد و به وضعیت جسمی فعلی او نیز اشاره‌ای نشد.

در حالی که مشخص نیست که این مصاحبه در چه شرایطی ضبط شده است، مادر این دختر فقط می‌گوید: «دخترم فکر کنم فشارش افتاده، نمی‌دونم فکر کنم گفتند فشارش افتاده یا خورده زمین بعد سرش به لبه مترو خورده.»

یک دختر جوان که در این فیلم به عنوان یکی از بستگان دانش‌آموز بستری‌شده معرفی شده است، می‌گوید که خانواده این دختر فیلم‌ها را دیده‌اند و بعد از بررسی، فیلم پخش شده است.

پدر و مادر او هم تایید می‌کنند که فیلم ها را دیده‌اند. آن‌ها می‌گویند فکر نمی‌کنند «چیزی که مردم می‌گویند درست باشد.»

این مصاحبه در حالی است که تاکنون فقط فیلم یک دوربین مداربسته مترو ایستگاه شهدا از سوی خبرگزاری دولتی ایرنا منتشر شده است که نشان می‌دهد سه دختر دانش‌آموز که حجاب اجباری بر سر ندارند، داخل واگن مترو می‌شوند و چند ثانیه بعد چند نفر، یک دختر را بیرون می‌کشند.

اما هنوز فیلم‌ دوربین‌های مداربسته از لحظه ورود این سه دختر به ایستگاه مترو شهدا و همچنین پیش از ورود آن‌ها به واگن مترو منتشر نشده است.

مسعود درستی، مدیرعامل مترو، روز ۱۰ مهر در گفتگو با خبرگزاری ایرنا گفت که فیلم‌های مداربسته ادعای درگیری عوامل مترو با این دختر را رد می‌کند و هیچ‌گونه درگیری لفظی و فیزیکی بین مسافران با آن‌ها یا عوامل مترو در دوربین‌ها ثبت نشده است.

او گفته که دختر دانش‌آموز احتمالا به دلیل «افت فشار» بی‌هوش شده و توسط دوستان خودش و یک مسافر دیگر که احتمالا پزشک بوده به بیرون از قطار منتقل شده است.

فرزاد صیفی‌کاران، روزنامه نگار، یکشنبه شب در صفحه توئیتر خود نوشت که «یک دختر دبیرستانی را امشب به بیمارستان فجر نیرو هوایی بردن که همراه با دوستانش در مترو مقنعه نداشته و مامورها به او‌ن‌ها گیر میدن و دختر را هل می‌دهند و سرش به آهنی برخورد می‌کند و بیهوش می‌شود. فعلا گویا اجازه نمی‌دهند کسی در بیمارستان به او نزدیک شود.» >>>

هویت ۳۱ تن از شهروندان بازداشتی بلوچ در زاهدان و خاش به شرح زیر است:

۱_زبیر نوتیزهی فرزند برکت ۱۷ ساله _زاهدان
۲_‌سلمان نوتیزهی فرزند عزیز ۱۸ ساله زاهدان
۳_ شهاب نوتیزهی فرزند جیهند ۱۹ ساله زاهدان
۴_ رامین شه بخش ۲۶ ساله فرزند محمد زاهدان
۵_اسماعیل براهویی زاهدان
۶_ادریس گمشادزهی ۲۱ ساله فرزند یوسف زاهدان
۷_غفور گرگیج زاهدان
۸_حارث بلوچ زاهدان
۹_علی لجه ای زاهدان
۱۰_یاسر ظفر نارویی فرزند عبدالصمد ۲۰ ساله زاهدان
۱۱_رحمت الله کبدانی فرزند اسماعیل  زاهدان
۱۲_احمد میربلوچزهی ۲۸ ساله زاهدان
۱۳_ ابراهیم کبدانی فرزند نظر زاهدان
۱۴_محمد عالیزهی زاهدان
۱۵_حنیف رخشانی زاهدان
۱۶_احمد نارویی ۲۵ ساله خاش
۱۷_سعید نارویی خاش
۱۸_ فامیلی گمشادزهی (نام نامشخص) خاش
۱۹_فامیلی گمشادزهی(نام نامشخص) خاش
۲۰_حامد براهویی  حدودا ۱۷ ساله خاش
۲۱_یعقوب گمشادزهی زاهدان
۲۲_امیر حمزه علیزهی فرزند حاجی گل ۱۷ ساله  زاهدان
۲۳_عبدالمتین اربابی فرزند محمد امین ۱۹ ساله زاهدان
۲۴_مسعود حسین بر فرزند صاحبداد  زاهدان
۲۵_ یاسر ریگی میرجاوه
۲۶_محمدامین شهنوازی میرجاوه
۲۷_زکریا نصرویی ریگی میرجاوه
۲۸_با فامیل علیزهی شه بخش(نام  نامشخص) میرجاوه
۲۹_دانیال ملازهی ۱۶ ساله فرزند درمحمد خاش
۳۰_بنیامین ملازهی ۱۴ ساله فرزند درمحمد خاش
۳۱_عمر بلوچ ۱۷ ساله زاهدان

از هویت سایر شهروندان بازداشت شده تا لحظه تنظیم گزارش اطلاعی در دسترس نیست.

قابل ذکر است امروز نیروهای امنیتی و نظامی در شهرهای زاهدان، خاش، مهرستان و میرجاوه اقدام به بازداشت گسترده و فله ای شهروندان بلوچ کرده اند.

در همین حال امروز جمعه ۷ مهر ماه ۱۴۰۲، در حالی که نیروهای نظامی در حال سرکوب شدید معترضان بلوچ بوده اند تاکنون دستکم ۲۹ نفر از جمله ۸ کودک زخمی شده اند.

رادیو فردا

همزمان با بازداشت دست‌کم پنج دانشجو و احضار ده‌ها دانشجو در آستانه سال تحصیلی جدید، فعالان دانشجویی ۱۲ دانشگاه‌ بزرگ ایران در بیانیه‌ای مشترک و همچنین دانشجویان دانشکده‌ هنرهای زیبا و دانشگاه هنر تهران در بیانیه‌ای جداگانه، سال تحصیلی جدید را «مرحله‌ تازه‌ای از کنشگری و مقاومت» مقابل «اقدامات سرکوبگرانه حکومت» خواندند.

در این بیانیه‌ها آمده که ما «با صدای بلند اعلام می‌کنیم که آن‌ها، آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه و ما دانشجویان را به گور خواهند برد.»

فعالان تشکل‌های صنفی ۱۲ دانشگاه‌ ایران در بیانیه مشترکی به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید با عنوان «ما بازمی‌گردیم»، نوشتند که تجربه‌ متناوب «خواستن، سرکوب و ایستادگی» طی سال گذشته و در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، «ما را وارد مرحله‌ تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد.»

در این بیانیه به ابعاد گسترده سرکوب دانشگاهیان اشاره شده و آمده است که «اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته‌ است» و «گرچه رد تازیانه‌» حکومت پابرجاست اما «زخمشان» بر پیکر دانشگاه کاری نیست.

این بیانیه که در اولین ساعت‌های بامداد شنبه اول مهر ماه در کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور منتشر شد، به امضای فعالان صنفی ۱۲ دانشگاه شامل «دانشگاه‌های تهران، علامه، بهشتی، خواجه نصیرالدین طوسی، الزهرا و همچنین دانشگاه هنر تهران، دانشگاه یزد، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه اصفهان، دانشگاه هنر اصفهان، دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشگاه فردوسی مشهد» رسیده است.

دانشجویان در این بیانیه با تأکید بر اینکه «هویت دانشجویی، به معنی ایستادگی در برابر ناعدالتی‌ها و تلاش برای نیل به خواسته‌های به‌حق است»، نوشته‌اند که «آغاز سال تحصیلی جدید «با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است.»

فعالان تشکل‌های صنفی ۱۲ دانشگاه‌ بزرگ ایران در بیانیه خود تأکید کردند «هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی در حال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ است که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.»

«آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه را به گور خواهند برد»

در همین حال جمعی از دانشجویان رشته‌های هنری دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر تهران در بیانیه‌ای مشترک به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید، ضمن محکوم کردن اقدامات مقام‌های حکومتی در سرکوب دانشجویان، نوشتند: «با صدای بلند اعلام می‌کنیم که آن‌ها، آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه و ما دانشجویان را به گور خواهند برد.»

دانشجویان هنر بیانیه خود را «به نام زن، زندگی، آزادی» آغاز کردند و در ادامه افزودند «اینک سال دوم جنبش آزادی‌خواهانه و طغیانِ ملت ایران علیه ظلم» در حالی آغاز می‌شود که «دانشگاه زیر بار شدیدترین سرکوب‌ها و فشارهاست» و مقام‌های حکومتی «هراسان از حضور دانشجویان، آغاز ترم جدید را هر روز به تأخیر می‌اندازند» و با احضار و تهدید، سعی در ارعاب و ساکت‌کردن دانشجویان دارند.

در بخشی از این بیانیه به موج اخراج استادان و احضار و بازداشت دانشجویان در «سالگرد مهسا امینی و آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی» و در آستانه «آغاز سال تحصیلی جدید» اشاره شده و آمده است:«هیچ‌کدام ما از هیچ‌کدام از این اقدامات شنیع، نه ترسی در دل داریم و نه اندک‌ تردیدی به ادامهٔ راهی که آغاز کرده‌ایم.»

دانشجویان هنر در بیانیه خود افزودند: «دانشگاه خانهٔ ماست، ما در این خانه می‌مانیم و با آثار و حضور موثرمان، همراه سایر مردم و دانشجویان و هنرمندان بیرون از دانشگاه، برای آزادی خواهیم آفرید، به مبارزه ادامه خواهیم داد و «نه‌گویان» فریاد خواهیم زد: ما هنوز زنده‌ایم.»

همزمان طی موج جدید بازداشت دانشجویان که در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید آغاز شده است، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی دست‌کم ۵ دانشجو را در شهرهای مختلف ایران بازداشت کردند.

جدیدترین مورد از این بازداشت‌ها، آرمیتا پاویر، دانشجوی دانشگاه مدنی آذربایجان، است که روز پنجشنبه ۳۰ شهریور ماه بازداشت شد و به بند زنان زندان مرکزی تبریز انتقال یافت.

آرمیتا پاویر آبان پارسال نیز در همزمان با اعتراضات زن، زندگی، آزادی و اوج تجمعات اعتراضی دانشجویان برای مدتی بازداشت شده بود. او از آغاز شهریور ماه سال جاری و در آستانه سالگرد مهسا امینی و سال تحصیلی جدید، دو بار به دادسرای آذرشهر و تبریز احضار شده بود.

موج جدید بازداشت دانشجویان در آستانه سال تحصیلی جدید، از ، روز ۲۳ شهریور ماه آغاز شد که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی علی غلامی، فعال دانشجویی و دبیر سیاسی پیشین انجمن آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت را در منزل خانوادگی او، در شهر شیروان، بازداشت کردند.

علی رضوی، دانشجوی ورودی ۱۴۰۱ دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی نیز از ۲۵ شهریورماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و در حال حاضر در زندان فشافویه زندانی‌ است.

در ادامه محمدمهدی وثوقیان، فعال دانشجویی و نایب دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان روز چهارشنبه ٢٩ شهریور ماه بازداشت شد. این دانشجو پیشتر نیز توسط کمیته انضباطی دانشگاه به «یک ترم تعلیق با احتساب سنوات» محکوم شده بود و مقام‌های دانشگاه اصفهان او را پیش از برگزاری جلسه کمیته انضباطی و قطعی شدن حکم، از ورود به خوابگاه منع کرده بودند.

فرهاد حسینی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دانشگاه آزاد زنجان و خبرنگار سابق نشریه بایرام، نیز روز ۲۸ شهریور ماه، توسط نیروهای امنیتی در شهر زنجان بازداشت شد.

بنابر اعلام کانال دانشجویان متحد، این دانشجو در حال حاضر «در بازداشتگاه سپاه زنجان» محبوس است و «تحت بازجویی نیروهای سازمان اطلاعات سپاه» قرار داد.

در همین حال احضار گسترده دانشجویان توسط دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی نیز در آستانه سال تحصیلی جدید همچنان ادامه دارد و در جدیدترین مورد بنابر گزارش کانال دانشجویان متحد، نیروهای امنیتی با «ده‌ها دانشجوی دانشگاه نوشیروانی بابل» تماس گرفته و آنها را احضار کرده‌ یا مورد تهدید قرار داده‌اند.

این کانال فعالان دانشجویی تاکید کرد که «تماس‌های تلفنی نیروهای امنیتی با دانشجویان با هدف «ایجاد ارعاب و ترس در خصوص فعالیت در فضای مجازی» بوده و شماری از «دانشجویان نیز به بازداشت و یا ایجاد وقفه و مشکل در تحصیل» تهدید شدند.

پیشتر فعالان دانشجویی گزارش داده بودند که شماری از دانشجویان دانشگاه تهران، امیرکبیر، خواجه نصیر، علم و صنعت، دانشگاه کرمان، دانشگاه علامه، تربیت مدرس، فردوسی مشهد، دانشگاه صنعتی اصفهان ودیگر دانشگاه‌های ایران با «احضار تلفنی» و «تهدید تلفنی» نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی مواجه شده‌اند.

صدور احکام پرشمار «تعلیق از تحصیل»، «تبعید و انتقال اجباری» و «اخراج» برای دانشجویان معترض، «لغو مجوز و منع فعالیت شماری از تشکل‌های دانشجویی»، موج اخراج ده‌ها استاد و اعضای هیات علمی از جمله اقدامات دیگر دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی و مدیران دانشگاه‌ها علیه اعتراضات دانشگاهیان است.

با این وجود، شماری از نمایندگان رهبر جمهوری اسلامی و امامان جمعه شهرهای مختلف ایران روز ۳۱ شهریور ماه درخطبه‌های نماز جمعه از احتمال شکل‌گیری اعتراضات دانشجویی با بازگشایی دانشگاه‌ها ابراز نگرانی کردند.

محمدعلی آل هاشم، نماینده علی خامنه‌ای در استان آذربایجان شرقی، یکی از این مقامم‌های حکومتی است که در خطبه‌های نماز جمعه تبریز، به صراحت از نگرانی مقام‌های جمهوری اسلامی نسبت به احتمال اوج‌گیری دوباره اعتراضات دانشجویی سخن گفت.

امام جمعه تبریز اعتراضات زن، زندگی، آزادی را «فتنه» خواند و گفت: «از ویژگی‌های جدید سال تحصیلی جدید نگرانی درباره فتنه زن، زندگی، آزادی است که این نگرانی به جاست و باید چاره اندیشی شود.»

روزنامهٔ لوموند چاپ پاریس روز جمعه ۱۷ شهریور، در آستانهٔ اولین سالگرد جان باختن مهسا امینی، پنج نوشته از پنج زندانی سیاسی زن ایرانی را منتشر کرده و به‌نقل از نامه یکی از آنان تیتر زده است «جرم ما تمنای زندگی است».

چهار نفر از این زندنیان، شامل نرگس محمدی، سپیده قلیان، نیلوفر بیانی و گلرخ ایرایی اکنون در زندان اوین محبوس‌اند و نفر پنجم، زینب جلالیان، پیشتر در اوین زندانی بوده و اکنون در زندان دیگری است.

لوموند اشاره کرده که این نوشته‌ها به‌طور مخفیانه از زندان خارج شده است.

پیش از شروع این نامه‌ها، گزارشگر ایرانی لوموند نوشته که زندان اوین در میان دگراندیشان ایرانی معمولا به «دانشگاه اوین» یاد می‌شود، زیرا این زندان «بیش از پنجاه سال است که روشنفکران، نویسندگان، بازیگران، کارگردانان، دانشجویان، فعالان کارگری، وکلا و فعالان سیاسی» را در خود دیده است.

غزل گلشیری اضافه کرده که زندان اوین اکنون «نمایانگر دهه‌ها مبارزه برای دموکراسی از سوی همه اقشار ایرانیان است».

زینب جلالیان: شاهد جنایات در زندان‌های جمهوری اسلامی

اولین نامه این مجموعه متعلق به زینب جلالیان، فعال حقوق زنان کرد است که دو ماه پیش در زندان یزد نوشته است.

او که اکنون به عنوان «قدیمی‌ترین زندانی سیاسی زن در ایران» شناخته می‌شود، اسفندماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر، توسط دادگاه انقلاب به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد.

این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.

خانم جلالیان نوشته خود را با این جمله آغاز می‌کند: «من یک زن کرد هستم که در طول شانزده سال بازداشت، شاهد جنایات بسیاری در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده‌ام.»

این مدافع حقوق اقلیت‌های قومی با اشاره به درخواست ماموران جمهوری اسلامی از خود برای «توبه کردن»، نوشته: «من که این همه ظلم را به چشم خود دیده‌ام، من باید ابراز پشیمانی کنم؟»

خانم جلالیان سپس چگونگی بازداشت خود و تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی در دوران بازداشت را شرح داده و همچنین جابه‌جا کردن او در زندان‌های مختلف ایران را بازگو کرده است.

او نوشته است: «من بیش از شانزده سال است که به دلیل مطالبه آزادی، عدالت و برابری زندانی شده‌ام. درد واقعی من نه در زندانی شدن، بلکه در فقدان همه عزیزانی است که برای آزادی کشته شدند، کسانی که دیگر صدایشان را نخواهیم شنید.»

نرگس محمدی: قوی‌تر از جلادان خود هستیم

دومین فعال زن زندانی که نامه او منتشر شده، نرگس محمدی است که او نیز این نامه دو ماه پیش در زندان اوین نوشته است.

خانم محمدی که بارها بازداشت و به زندان محکوم شده، نامه خود را این نکته آغاز می‌کند که هدف از این نوشته‌اش، تصویر کردن انسان‌هایی است که در همه جا محبوسند؛ چه کسانی که پشت دیوارهای فولادی قرار دارند، چه کسانی که با دیوارهای ظلم، جهل، استثمار، فقط، محرومیت و انزوا زندانی شده‌اند، اما با این همه، مشتاقند که این «دیوارها» را بشکنند.

این فعال حقوق بشر زندانی اضافه کرده است: «همواره به عنوان یک زن و مانند میلیون‌ها زن ایرانی دیگر، با محصور شدن در فرهنگ مردسالارانه، قدرت دینی و استبدادی، قوانین شوم تبعیض‌آمیز و ظالمانه، و انواع محدودیت‌ها در تمام زمینه‌های زندگی خود مواجه بوده‌ام».

او سپس با ارائه روایتی از زندگی خود، از دوران نوجوانی تا دوران روزنامه‌نگاری و فعالیت حقوق بشری، تاکید کرده که همواره علیه «سیاست‌های مخرب و سرکوبگرانه» حکومت ایران مبارزه کرده است.

خانم محمدی همچنین به درد دوری از فرزندان خود اشاره کرده که اکنون در خارج از ایران به سر می‌برند.

او با اشاره به زنجیره اعتراضات در ایران، نوشته است: «این جنبش منجر به یک گذار می‌شود و هر روز ما را از جمهوری اسلامی دور می‌کند و مستقیم به سمت دموکراسی می‌کشاند.»

نرگس محمدی با ابراز خوشبینی به آینده اعتراضات مردم ایران افزود: «خواننده گرامی، انتشار این نامه به تنهایی نشان می‌دهد که صدای ما آن قدر قدرتمند بوده که به شما برسد. بنابراین صدای ما باشید، پیام امیدمان را منتقل کنید، به دنیا بگویید که ما بیهوده پشت این دیوارها نیستیم و اکنون قویتر از جلادان خود هستیم که از همه ابزارهای ممکن برای ساکت کردن جامعه ما استفاده می‌کنند.»

سپیده قلیان: جنبش اخیر یک پدیده گذرا نیست

سومین نامه مربوط به سپیده قلیان، فعال مدنی محبوس در اوین است که او نیز این نوشته خود را دو ماه پیش در همین زندان نوشت.

خانم قلیان شرح مختصری از زندگی خود، چگونگی زندانی شدنش و همچنین شرایط زندان نوشته است.

او گفته است: «جنبش "زن، زندگی، آزادی" یک تجربه بزرگ در زمینه بسیج کردن مردم بود که بر اساس مبارزات قبلی ساخته شد و نمایانگر تمایل یکپارچه مردم ایران برای سرنگونی رژیم فعلی است.»

سپیده قلیان تاکید کرد که این جنبش را نباید «یک پدیده گذرا» دانست.

او با ابراز امیدواری نسبت به آینده اعتراضات مردم ایران افزود: «می‌توانم بگویم که امید عزیزترین دارایی من است.»

گلرخ ایرایی: حکومت با نسل متفاوتی از معترضان مواجه شد

پس از نامه نیلوفر بیانی، فعال محیط زیستی زندانی که در آن به تداوم سرکوب مدافعان محیط زیستی در ایران اشاره کرده، نامه گلرخ ایرایی، نویسنده و فعال مدنی زندانی منتشر شده است.

خانم ایرایی در نامه خود به دلایل متوقف شدن تظاهرات اخیر در ایران اشاره کرده و با این حال تاکید کرده که مردم معترض ایران توانستند در جریان اعتراضات سراسری اخیر، جمهوری اسلامی را «مشروعیت‌زدایی» کنند.

او در بخشی از نوشته خود افزوده که اعتراضات اخیر «منجر به تضعیف نیروهای مذهبی مردمی حامی دولت شد».

همچنین این فعال زن زندانی به «نسل متفاوتی از معترضان» در ایران و همچنین شکسته شدن «تابوهای اجتماعی» اشاره کرده و ادامه داده است: «رژیم در مواجهه با این معترضان جدید بیش از هر زمان دیگری سرگردان بود.»

ایرایی با این حال بر این نکته نیز تاکید کرده که با وجود مشروعیت‌زدایی، ساختار قدرت در جمهوری اسلامی همچنان باقی مانده و «جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی در حال تقویت است».

رادیو فردا

دولت بریتانیا ساعاتی پس از انتشار خبر فرار یک زندانی،‌ که با اتهامات مرتبط با تروریسم روبه‌روست، متعهد به پیدا کردن او شد.

با گذشت یک روز که پلیس موفق به پیدا کردن او نشده، حال جستجویی سراسری در بریتانیا در این زمینه در جریان است. بنا بر اعلام مقامات به دلیل این جستجو پرواز هواپیماها و کشتی‌ها با تاخیر انجام می‌شود.

دانیل عابد خلیفه که سرباز پیشین ارتش بریتانیا بوده است، متهم به تلاش برای گرد‌آوری اطلاعات طبقه‌بندی شده است که «مستقیم یا غیرمستقیم می‌توانسته توسط دشمن» مورد استفاده قرار گیرد.

برخی رسانه‌های بریتانیا ازجمله شبکه جهانی بی‌بی‌سی گزارش داده‌اند که او به جاسوسی برای ایران متهم است و همچنین تلاش کرده بود «بمب‌های تقلبی» را در یک پایگاه نظامی بریتانیا جاسازی کند.

همه اتهامات او «تروریستی» تلقی شده‌اند و بعد از فرار او از زندان «وندز ورث» لندن، تدابیر امنیتی در فرودگاه‌ها و بندرگاه‌های سراسر بریتانیا تشدید شده است.

پلیس بریتانیا اعلام کرده که از خانواده، دوستانش، همکارانش در ارتش و همبندان او در زندان بازجویی و نامه‌ها و تماس‌های تلفنی او در زندان را بررسی خواهد کرد. وزارت دفاع بریتانیا تأیید کرده که در ماه مه امسال و بعد از ایراد اتهامات به این فرد، او را از خدمت در ارتش کنار گذاشته بود.

الکس چاک، وزیر دادگستری بریتانیا در مجلس این کشور اطمینان داد که «دانیل خلیفه پیدا خواهد شد و مجبور می‌شود با عدالت مواجه شود.»

پلیس گفته که او «تهدیدی عمومی برای مردم» نیست اما به شهروندان توصیه کرده که به او نردیک نشوند.

سیاستمداران اپوزیسیون در بریتانیا خواستار پاسخ به این پرسش هستند که او چگونه موفق به فرار شده و چرا در یک زندان با تدابیر امنیتی حداکثری نبوده است. همچنین سؤال‌هایی درباره کارمندان زندان و دستورالعمل‌های امنیتی مطرح شده است.

وزیر دادگستری بریتانیا وعده داده است تحقیقات فوری درباره پروتکل‌های امنیتی زندان و این تصمیم که آقای خلیفه کجا نگهداری شود، صورت خواهد گرفت. او گفته است یافته‌های ابتدایی اواخر هفته به نمایندگان اعلام خواهد شد.

از سوی دیگر اتحادیه زندانبانان بریتانیا اعلام کرده که کم شدن بودجه دادگستری توسط دولت بر خدمات زندان‌ها تاثیر منفی داشته و باعث شده تعداد کمتری از کارکنان با تعداد بیشتری از زندانیان سروکار داشته باشند.

رئیس این اتحادیه گفته است: «وندز ورث یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های کشور است که بیش از حد زندانی دارد و منابع و بودجه‌اش اندک است.»